Και χόρευε και χόρευε και χόρευε και σταματημό δεν είχε. Και έλεγε πως δεν γίνεται να ακούει τη μουσική και να μη χορεύει. Και απαρνιόνταν τις αγκαλιές και συνέχιζε να στριφογυρνά. Χεράκια στον αέρα, ποδαράκια στον αέρα, κλειστά μάτια και όλα αυτά σε ένα σύμπαν με φώτα και κοστούμια και χιλιάδες μάτια να τη θαυμάζουν ή απλά ανάμεσα στον κόσμο στην αφάνεια, μόνο για κείνη - δεν έκανε κάποια διαφορά, συνέχισε να χορεύει.
Έβγαινε απο μέσα της, όταν καθόταν,κάτι δε πήγαινε καλά, κόχλαζε η φωτιά στα σωθικά της και την έκανε να σηκωθεί πάλι και δεν την ένοιαζε που ο ιδρώτας μούσκευε τα μαλλιά και το φορεματάκι με τον φιόγκο. Εκεί, συνέχιζε στον λιγοστό χώρο να κάνει στροφές και να έχει κλειστά τα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου