Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Μπισκότα.

Και είναι εκείνη η στιγμή που όλα πάνε ανάποδα και χρειάζεσαι μια Ισιδώρα να σου πει για την Ντόρι το ψαράκι και μια γειτόνισσα να σε ρωτήσει αν είσαι μουσικός γιατί μοιάζεις με έναν διάσημο κοντραμπασίστα, που είναι και ωραίος, και έναν ουρανό που χωράει όλα τα χρώματα για να ρουφήξουν και τα τέσσερα μάτια μας.
Τότε, για εκείνα τα δευτερόλεπτα, όσα μπισκότα κι αν σου χει δώσει η ζωή και όσα από αυτά σου έχει πάρει πίσω, καμία σημασία δεν έχει. 
Εξάλλου και εσύ αν έπαιρνες πρέφα ότι είχε μείνει μόνο ένα μέσα στο κουτί, θα το έτρωγες και εγώ θα έβρισκα το κουτί το πρωί και δεν θα είχα να βουτήξω στον καφέ μου. 
Κάθαρμα. Μου.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Λάμπες, εφτά στον αριθμό.

Είδα τα πάντα να καταρρέουν.
Γι'αυτό θα σε σκεφτώ, εσένα μόνο και τίποτα άλλο.
Τη μυρωδιά που έχει το δέρμα σου. 
Και το στέρνο σου που ανεβοκατεβαίνει όταν ανασαίνεις βαθιά, μες τον ύπνο σου. 

Και μπορεί όντως αύριο να πέσει ένας μετεωρίτης πάνω μου, ή να πεθάνω από ξαφνική πνευμονία. 
Ή να σε πατήσει αυτοκίνητο. 
Χτύπα ξύλο.

Ας πάρω λάμπες για το σαλόνι λοιπόν. 
Εφτά. 

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Φοντανιέρα.

- Είσαι ερωτευμένος; 
- Μπορεί να είμαι απλά τρελός.
- Και πώς κανείς καταλαβαίνει τη διαφορά;
- Όταν μέσα σε χιλιάδες ταυτόχρονες φωνές μπορείς να ξεχωρίσεις πεντακάθαρα εκείνη τη μία φωνή, ακόμα κι αν μιλά ψιθυριστά.
- Τότε είναι τι;
- Έρωτας.
- Άρα είμαι ερωτευμένη.
- Σίγουρα όχι τρελή;
- Ερωτευμένη σου λέω. 
- Με πόσους ανθρώπους μπορεί να είναι κάποιος ερωτευμένος ταυτόχρονα;
- Με έναν. Δεν είναι φοντανιέρα ο έρωτας να τον ανοίγεις και να μοιράζεις φοντάν δεξιά κι αριστερά όπως θα έκανες ας πούμε.... για την γιορτή σου.
- Τότε μάλλον είσαι τρελή.
- Τώρα που το ξανασκέφτομαι, κατά τόπους είναι το ίδιο πράγμα. Ας είναι.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Κλεμεντίνες.

Τα δάχτυλά μου, τα μαλλιά μου, τα φιλιά μου, το σαλόνι, το τασάκι, οι σκέψεις μου, ίσως εσύ, ο σκύλος μου, τα δάκρυά μου αν και όποτε, η φωνή μου, οι ήχοι από τον δρόμο,τα ρούχα μου, η μουσική από το πικάπ, μυρίζουν όλα κλεμεντίνες. Είναι εκείνη η εποχή του χρόνου. Λατρεύω αυτήν την εποχή του χρόνου.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

Φλάσμπακ.

Εκεί γύρω στις εφτά το πρωί. Πέμπτη. Πολυμέρη. Μπροστά μου να φεύγει το λεωφορείο με το νούμερο πέντε. Δεύτερη φορά που το πρόσεχα. Η πρώτη ήταν τρεις μέρες νωρίτερα που ανέβηκα και εγώ. Ποδήλατο στα χέρια, περνάω το δρόμο απέναντι στο φυτώριο, και πάνω στο πεζοδρόμιο πετάλι. Κόβω στην Βλαχάβα δεξιά πάνω και μετά, ανέμελα, αρχίζω να σιγοτραγουδάω το "When you're smiling", μέχρι να βρω την Γαζή. Αριστερά. "...when you're laughin', oh when you're laughin'..." .. Και μετά πάλι αριστερά στην Νικοτσάρα. Η πόρτα της αυλής κλειδωμένη. Κάθομαι μερικές στιγμές απ'έξω. "The sun comes shinin' through..." .. Μήνυμα στο τηλέφωνο. "So stop your sighin', be happy again...".. Το μικρό κλειδάκι στην κλειδαριά της αυλής. "Keep on smilin' , 'cause when you're smilin'...".. Κοντοστέκομαι και ανασαίνω βαθιά. "The whole world smiles with you..."..

... και βάζω στοίχημα ότι έστω κάποια σωματίδια εκείνου του αέρα, εκείνου του πρωινού, εκείνης της Πέμπτης, υπάρχουν ακόμα μέσα στα πνευμόνια μου.
Ευτυχώς.

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Χωρίς Τίτλο #4.

"Αγαπώ ένα αγόρι που αγαπά τον ουρανό και τα αστέρια και το φεγγάρι και τους πλανήτες και τα νεφελώματα και τις μαύρες τρύπες όσο τρομακτικές κι αν είναι και μιλάει με λέξεις καμιά φορά που δεν καταλαβαίνω. Είμαστε ατυχήματα έτοιμα να συμβούν. Ή σχεδόν έτοιμα. Και αν βρεθούμε δεν θα γυρίσουμε ξανά πίσω. Μένει να βρεθούμε. Και είναι πολλά τα χιλιόμετρα για να βρούμε το που μένει η ευτυχία. Και αν το ρωτούσα θα μου το 'λεγε σε έτη φωτός. Και θα μου φαινόταν ίσως πολύ. Μπορεί να μου φαινόταν και λίγο. Μετά θα λέγαμε 'καληνύχτα'. Και μες τον ύπνο του θα του έφερνα αστέρια και θα τα έριχνα για χάρη του, για να κάνει ευχές."

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Κυριακή πρωί.

Χαμομήλι. Τσιγάρο. Ανοιχτά παράθυρα. Συννεφιά. Το σκυλί στο χαλί. Καναπές. Μουσική. Και παρόλα αυτά ησυχία. Και θόρυβος. Λέξεις. Που δεν θα πω. Που ούτε θα γράψω. Κι άλλο τσιγάρο. Ο παπαγάλος της από κάτω. Ένα αμάξι που κλειδώνει με τον χαρακτηριστικό ήχο - δύο φορές. Πάλι ησυχία. Οκλαδόν στον καναπέ. Γυμνά πατουσάκια. Κι άλλες λέξεις. Εικονικά σχέδια για ταξίδια. Αυθόρμητη παραγγελία βιβλίων με έκπτωση. Ρούχα (ακόμα) από τη βαλίτσα.  Φθινόπωρο. Ή μήπως μικρός χειμώνας; Καλημέρες να αιωρούνται. Όπως κι ένα σωρό άλλα πράγματα... 
Το κλικ κλικ από τα πλήκτρα του υπολογιστή. Πουλιά από τα απέναντι δέντρα. Η μυρωδιά από τους δίσκους. Η μυρωδιά από τα βιβλία. Χαραμάδες ήλιου στο μπαλκόνι! Κάποιος μιλάει στο τηλέφωνο. Και κάποιος άλλος πουλάει γαρδένιες και βασιλικό από το Πήλιο.