Λάμπες, εφτά στον αριθμό.

Είδα τα πάντα να καταρρέουν.
Γι'αυτό θα σε σκεφτώ, εσένα μόνο και τίποτα άλλο.
Τη μυρωδιά που έχει το δέρμα σου. 
Και το στέρνο σου που ανεβοκατεβαίνει όταν ανασαίνεις βαθιά, μες τον ύπνο σου. 

Και μπορεί όντως αύριο να πέσει ένας μετεωρίτης πάνω μου, ή να πεθάνω από ξαφνική πνευμονία. 
Ή να σε πατήσει αυτοκίνητο. 
Χτύπα ξύλο.

Ας πάρω λάμπες για το σαλόνι λοιπόν. 
Εφτά.