Και είναι εκείνη η στιγμή που όλα πάνε ανάποδα και χρειάζεσαι μια Ισιδώρα να σου πει για την Ντόρι το ψαράκι και μια γειτόνισσα να σε ρωτήσει αν είσαι μουσικός γιατί μοιάζεις με έναν διάσημο κοντραμπασίστα, που είναι και ωραίος, και έναν ουρανό που χωράει όλα τα χρώματα για να ρουφήξουν και τα τέσσερα μάτια μας.
Τότε, για εκείνα τα δευτερόλεπτα, όσα μπισκότα κι αν σου χει δώσει η ζωή και όσα από αυτά σου έχει πάρει πίσω, καμία σημασία δεν έχει.
Εξάλλου και εσύ αν έπαιρνες πρέφα ότι είχε μείνει μόνο ένα μέσα στο κουτί, θα το έτρωγες και εγώ θα έβρισκα το κουτί το πρωί και δεν θα είχα να βουτήξω στον καφέ μου.
Κάθαρμα. Μου.
